به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام و المسلمین مهدی هادوی تهرانی، عصر امروز در جلسه تفسیر سوره ابراهیم در مسجد مدرسه علمیه آیت الله العظمی گلپایگانی(ره)، اظهار داشت: خداوند متعال در آیه اول از سوره ابراهیم می فرماید: « الَر كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ/ الف، لام، راء. كتابى است كه آن را به سوى تو فرود آورديم تا مردم را به اذن پروردگارشان از تاريكي ها به سوى روشنايى بيرون آورى: به سوى راه آن شكست ناپذير ستوده».

وی با اشاره به جمله «بِإِذْنِ رَبِّهِمْ» در این آیه، ابراز داشت: خداوند در جزئی ترین امور زندگی همراه ماست و اگر درخواست کمک از او داشته باشیم، یار و یاور ما خواهد بود.

استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: زندگی مملو از معجزات الهی است که چشمانی بینا می خواهد تا آنها را مشاهده نماید.

وی خاطرنشان ساخت: حادثه های بسیاری در اطراف ما اتفاق می افتد که با نگاهی دقیق به آن مشاهده خواهیم کرد که از تقدیرات خداوند متعال است.

حجت الاسلام والمسلمین هادوی تهرانی با اشاره به جمله «إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ»، تصریح کرد: این جمله به اصطلاح ادبی بدل جمله «إِلَى النُّورِ» است؛ همان نوری که خداوند متعال مردم را بوسیله آن هدایت می کند که آن «صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ» است.

وی با اشاره به آیه دوم سوره ابراهیم، بیان داشت: حضرت حق در این آیه فرموده: «اللَّهِ الَّذي لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ وَيْلٌ لِلْکافِرينَ مِنْ عَذابٍ شَديدٍ/ همان خدایی که آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است (علاوه بر خود آنها) ملک حقیقی اوست (زیرا خلق و حفظ و تدبیر و در آخر فانی کردن آنها تحت اراده اوست) و وای و مرگ بر کافران از عذابی سخت!».

حجت الاسلام والمسلمین هادوی تهرانی یادآور شد: منظور از «الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ» در پایان آیه نخست، کلمه «الله» است که در ابتدای آیه دوم آمده است.

این استاد حوزه اظهار داشت: خداوند در آیه سوم سوره ابراهیم، کافرین را معرفی کرده و می فرماید: «الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا أُوْلَـئِكَ فِي ضَلاَلٍ بَعِيدٍ/ همانان كه زندگى دنيا را بر آخرت ترجيح مى‏دهند و مانع راه خدا مى‏شوند و آن را كج مى‏شمارند. آنانند كه در گمراهى دور و درازى هستند».

*تفاوت توجه به دنیا در اسلام و مسیحیت

استاد هادوی تهرانی با اشاره به جمله «الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا»، ابراز داشت: آیا منظور از این جمله این است که مسلمانان و کسانی که در راه حق هستند، نباید به دنیا اعتنا کنند؟ آیا باید همانند مسیحیت فکر کرد؟ چون در مسیحیت مفهومی به نام رهبانیت(بریدن از دنیا) وجود دارد؛ در حالی که اسلام رهبانیت را نفی کرده است.

وی خاطرنشان ساخت: اسلام مُروّج ازدواج، حضور در جامعه، حضور در نماز جماعت و ... است که مخالف با رهبانیت و دوری از دنیا است.

حجت الاسلام والمسلمین هادوی تهرانی ادامه داد: اسلام، ما را به دنیا دعوت می کند؛ اما دنیایی که مزرعه آخرت بوده و باید در آن برای رسیدن به کمال تلاش کرد.

این استاد حوزه افزود: اسلام دستور به خوردن، آشامیدن، لذت جنسی و ... می دهد که می تواند رنگ خدایی و الهی پیدا کرده و مفهوم ذکر و ثواب پیدا کند.

استاد هادوی تهرانی یادآور شد: آنچه که در این آیه ناروا ذکر شده، این است که شخص، دنیا را بر آخرت ترجیح داده و از آخرت غفلت کند؛ اما اگر انسان به دنیا با یاد آخرت بپردازند، هیچ اشکالی ندارد.

وی تصریح کرد: حضرت امیر(ع) در دوران خانه نشینی خود به دنیا پشت نکرده؛ در اجتماع حضور داشت و به خلفا در راستای حفظ اسلام و مصلحت بزرگتر کمک می کرد.

رئیس موسسه رواق حکمت با اشاره به کندن چاه توسط امام علی(ع)، بیان داشت: کندن چاه و به دست آوردن آب، سرمایه بزرگی است که حضرت آن را انجام داده و سپس در راستای اهداف الهی خویش، وقف مردم می کرد.

این استاد حوزه اظهار داشت: انسان می تواند انواع و اقسام فعالیت های دنیایی برای خدا انجام دهد که حداقل کار خدایی، انجام واجبات است.

استاد هادوی تهرانی ابراز داشت: خداوند متعال در این آیه نخستین ویژگی کافرین را که گرفتار عذاب الیم هستند، ترجیح حیات دنیا بر آخرت عنوان کرده است.

وی در پایان با اشاره به جمله «وَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا»، خاطرنشان ساخت: منظور از این جمله در آیه سوم از سوره ابراهیم این است که کافرین هم خود منحرف بوده و هم قصد دارند که دیگران را منحرف کرده و راه راست را به صورت کج به مردم نشان دهند.